Logo
Wydrukuj tę stronę

Historia działalności Legnickiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Legnicy

 60 LAT DZIAŁALNOŚCI LSM - wybrane informacje

Protokół z Walnego Zgromadzenia Założycielskiego Członków LSM, mat. arch. LSM

 

 Pierwszy statut LSM. Mat. arch. LSM

Legnicka Spółdzielnia Mieszkaniowa powstała wtedy, gdy przemysł w powojennej Legnicy rozwijał się w najlepsze. „Hanka”, „Milana”, „Elpo”, Huta Miedzi „Legnica”, Zakłady Mechaniczne „Legmet” – to w tych zakładach pracowało najwięcej ludzi, którzy przyjeżdżali do miasta z okolic, ale i z odległych zakątków Polski. Potrzebowali własnego miejsca do życia i to między innymi dla nich powstała pierwsza w Legnicy i do dzisiaj największa spółdzielnia mieszkaniowa. Był to 1960 rok.

Podstawowym celem działalności Spółdzielni jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych jej członków, przy czym od początku założono, że zasoby LSM będą prezentowały wyższy poziom niż budownictwo komunalne czy zakładowe. Spółdzielcy mieli otrzymywać do dyspozycji mieszkania o większej powierzchni, wyższym standardzie wykończenia i z zagospodarowanym terenem wokół nieruchomości.

 

 

Budynek przy ul. Świerczewskiego 70/72, Osiedle Śródmieście, mat. arch. LSM

 

Osiedle mieszkaniowe przy ul. Oświęcimskiej, Osiedle Śródmieście, lata 60., mat. arch. LSM

Dla LSM początek lat 60. był czasem przygotowań do działalności inwestycyjnej i pierwszych efektów mieszkaniowych. Między 1960 a 1962 rokiem zakupiono od miasta dwa budynki – jeden usytuowany przy ulicy Ułańskiej (obecnie Hutników, nieruchomość z 11 mieszkaniami o łącznej powierzchni użytkowej 573 m², zakupiona od Prezydium Miejskiej Rady Narodowej) i drugi przy ul. Świerczewskiego (dzisiaj jest to Aleja Rzeczypospolitej, 17 mieszkań na 838 m²). Pierwszymi inwestycjami Spółdzielni były cztery nieruchomości przy ul. Oświęcimskiej (70 mieszkań o łącznej powierzchni 3 410 m²) i Mickiewicza.

Najmłodszym budynkiem w zasobach LSM jest tzw. plomba przy ul. Kazimierza Wielkiego 27-29, która została oddana w tuż przed Bożym Narodzeniem 1993 roku.

Budynki przy ul. Koziorożca, Osiedle Kopernika IA, mat. arch. LSM

 

Budynek o 14 klatkach i 10 kondygnacjach przy ul. Galaktycznej, Osiedle Kopernika IA mat. arch. LSM

 

Budynki przy ul. Marsa, Osiedle Kopernika IB, lata 70.,mat. arch. LSM

Budynki przy ul. Koziorożca i Galaktycznej, Osiedle Kopernika IA mat. arch. LSM

 

W latach 70. powstały budynki w rejonie Śródmieścia i Asnyka, a dokładnie w 1973 roku rozpoczęła się realizacja dużej inwestycjipierwotnie nazwanej Górką – dziś jest to Osiedle Kopernika. Zdzisław Kurzeja, który przez 42 lata był konserwatorem zabytków, zapytany o Osiedle Kopernika mówi, że choć jest ono tandetne pod względem jakości budowy, to jednocześnie jest to jedno z najlepszych polskich dzieł urbanistycznych. Realizując zapisy Ustawy o planowaniu przestrzennym z 1961 r., która była ustawą socjalną, dającą wytyczne do budowy przestrzeni możliwe najbardziej przyjaznej ludziom, Bogna i Kazimierz Klimczewscy stworzyli najlepsze osiedle spółdzielcze na zachód od Wisły. Na czym polega wyjątkowość Osiedla Kopernika? Otóż na pomyśle małżeństwa Klimczewskich, polegającym na tym, żeby oprzeć całość na urbanistycznym rozstrzygnięciu, że Oś Kartuska organizuje przestrzeń na długości 1200 metrów bieżących. W odległości 400 metrów po obu jej stronach znajdują się dwie strategiczne ulice, odprowadzające ruch. Wówczas było znacznie mniej samochodów i były one parkowane tuż przy jezdniach. Tak samo wyjątkowa jest stosunkowo duża przestrzeń między blokami, z odpowiednio zagospodarowanymi terenami zielonymi. Między innymi z tych powodów Zdzisław Kurzeja kilka lat temu złożył petycję do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, aby wpisać Osiedle Kopernika do rejestru zabytków jako dzieło wrocławskich urbanistów i architektów. Niestety, petycja została odrzucona.

 

Wieżowce przy ul. Młynarskiej, Osiedle Śródmieście, mat. arch. LSM

W działalności gospodarczej i mieszkaniowej LSM lata 1971 – 1975 były czasem realizacji kolejnych inwestycji. Jednym z poważniejszych zadań była budowa wieżowców przy ul. Młynarskiej. Pozostałe inwestycje w centrum miasta to dwuklatkowy budynek przy Placu Słowiańskim, będący uzupełnieniem spółdzielczej zabudowy przy ul. Wjazdowej oraz budynki przy ul. Jaworzyńskiej i Orzeszkowej. W 1974 roku rozpoczęto również budowę Osiedla Zosinek.

Lata 70. były czasem bardzo intensywnego rozwoju Spółdzielni, ponieważ w pierwszej połowie dekady oddawanych do użytku było około 400 mieszkań rocznie, a pod koniec było ich około tysiąca każdego roku. Już nigdy później nie prowadzono inwestycji na tak dużą skalę.

Aby podołać realizacji planów, a przede wszystkim potrzeb, w latach 1973 – 74 utworzono Zakład Budownictwa Ogólnego oraz Zakład Projektowania i Usług Inwestycyjnych „Inwestprojekt” Oddział Legnica. Przystąpiono również do budowy Fabryki Domów w Pątnowie.

  

Ogród Rekreacyjno-Sportowy, Osiedle Asnyka, mat. arch. LSM

 

Słowiański Ogród Zabaw, Osiedle Kopernika I, mat. arch. LSM

   

Słowiański Ogród Zabaw z widokiem na budynki przy ul. Marsa, Osiedle Kopernika IB, lata 70., mat. arch. LSM

Wraz z przyspieszeniem w kwestii budownictwa mieszkaniowego, w drugiej połowie lat 70. powstało wiele istotnych inwestycji z zakresu budownictwa towarzyszącego i małej architektury. Jedną z pierwszych był wykonany w czynie społecznym w 1978 roku Ogród Rekreacyjno-Zabawowy na Osiedlu Asnyka.

Rok 1979 obchodzono jako Międzynarodowy Rok Dziecka i na Osiedlu Kopernika I do użytku oddano dwa okazałe obiekty dla dzieci. Pierwszy z nich to Ogród Rekreacyjno-Sportowy przy ul. Neptuna, drugi natomiast to Słowiański Ogród Zabaw przy ul. Kasjopei.

Przy ul. Neptuna wybudowano boiska do koszykówki, siatkówki i piłki nożnej oraz urządzenia zabawowe, ścieżkę zdrowia i miejsce do organizacji sąsiedzkich spotkań. Całość powstała z inicjatywy Spółdzielni i jej pracowników. Znaczący wkład w zagospodarowanie tej przestrzeni wniósł także Rejon Dróg Publicznych, który w czynie społecznym wykonał asfaltowe nawierzchnie boisk i część robót ziemnych.

Druga z inwestycji, Słowiański Ogród Zabaw, została zrealizowana przez Spółdzielnię, przy dużym wsparciu legnickich zakładów pracy. Uroczyste otwarcie odbyło się w lipcu 1979 roku. Słowiański Ogród Zabaw był obiektem bardzo okazałym, wybudowanym z rozmachem i z dbałością o detale. Jego huczne otwarcie do dziś wspominają starsi pracownicy Spółdzielni i mieszkańcy osiedla.

 

Początek drugiej połowy lat 70. był czasem reformy administracyjnej kraju, w wyniku której utworzono województwo legnickie. Pod silnym naciskiem władz politycznych i administracyjnych nowego województwa, na bazie istniejącej struktury Legnickiej Spółdzielni Mieszkaniowej, utworzono Wojewódzką Spółdzielnię Mieszkaniową. Powstał wówczas Zakład Powierniczy Gospodarki Zasobami Mieszkaniowymi WSM, którego zadaniem miało być administrowanie dotychczasowymi zasobami LSM.

Mimo tak skomplikowanej sytuacji i właściwie braku na nią wpływu ze strony działaczy LSM, Spółdzielnia nie utraciła osobowości prawnej i nadal funkcjonowały jej Zarząd i Rada. Nie zapobiegło to jednak zmianom w Statucie i w latach 1975 – 77 zdecydowano o rozszerzeniu jej działania na tereny ościennych gmin – Prochowic, Rui i Legnickiego Pola.

Przedziwny twór, jakim była Wojewódzka Spółdzielnia Mieszkaniowa, funkcjonował do 31.12.1977 roku, a od początku 1978 roku, dzięki dużemu zaangażowaniu działaczy Spółdzielni, reaktywowano prawie pełną strukturę LSM.

  

W lata 80. Spółdzielnia wkraczała z 350 000 metrów kwadratowych zasobów mieszkalnych, które składały się na 89 budynków i 6900 mieszkań, zlokalizowanych na terenie całego miasta. Mocno zaawansowana była już realizacja Osiedla Piekary i zarządzanie tak rozległymi zasobami – planowano, że na Piekarach zamieszka około 20 000 ludzi – stawało się coraz trudniejsze. Ta sytuacja wpłynęła na to, że w 1980 roku podjęto decyzję o podzieleniu LSM i utworzeniu Spółdzielni Mieszkaniowej „Piekary”, która wzięła na siebie główny ciężar inwestycji. Wówczas, co oczywiste, zdecydowana większość członków oczekujących LSM przeszła do SM „Piekary”.

Mimo nowych inwestycji w ramach działalności Spółdzielni Mieszkaniowej „Piekary”, rozmiary budownictwa mieszkaniowego w Legnicy wciąż były niewystarczające. Jednym ze sposobów ratowania sytuacji było odgórne stwarzanie przyjaznych warunków do zabudowy plomb, których dokonywały zakłady pracy, będące w stanie prowadzić tego rodzaju przedsięwzięcia we własnym zakresie. Mimo podjętych działań, lokalne gazety alarmowały, że sytuacja w budownictwie mieszkaniowym w mieście systematycznie się pogarsza. Okazało się, że oficjalne statystyki i sprawozdania były daleko w tyle za rzeczywistością.

Sytuacja legnickiego budownictwa mieszkaniowego nie przedstawiała się lepiej również pod koniec dekady. W grudniu 1989 roku oddano tylko 42% z zaplanowanych wielkości na ten rok, który uznano rokiem największej zapaści legnickiego budownictwa mieszkaniowego. Podstawową przyczyną był niedostatek materiałów.

 

Osiedle Zosinek z lotu ptaka, mat. arch. LSM

W trzecim dziesięcioleciu swojej działalności LSM przekształciła się w spółdzielnię o charakterze bardziej eksploatacyjnym niż inwestycyjnym. Nastąpił wówczas niewielki postęp w uzupełnianiu Osiedla Kopernika o niskie budynki przy ul. Galaktycznej i Kosmicznej – było to tzw. dogęszczanie. Pogarszające się warunki gospodarcze spowodowały zmniejszenie skali inwestycji, czego bezpośrednim efektem było zaniechanie budowy Osiedla Ulesie, w którym miało zamieszkać około 30 tysięcy osób. Realizowano natomiast Osiedle Zosinek oraz tzw. budownictwo plombowe w Legnicy i – w mniejszym zakresie – w Prochowicach, gdzie ostatecznie w 1988 roku z przyczyn ekonomicznych, na bazie zasobów i rozpoczętych inwestycji LSM, powstała Prochowicka Spółdzielnia Mieszkaniowa.

 

 

Wnętrze klubu PTTK „Łazęgi” w ramach działalności świetlicy osiedlowej przy ul. Artyleryjskiej 5, Osiedle Asnyka, mat. arch. LSM

Zajęcia sekcji sprawnych rąk pod kierunkiem Weroniki Jakobsche w świetlicy osiedlowej przy ul Artyleryjskiej 5, Osiedle Asnyka, mat. arch. LSM

 

Przyznanie honorowego członkostwa świetlicy osiedlowej przy ul. Piekarskiej 9/11 Prezesowi Władysławowi Zdzymirze, Osiedle Śródmieście, mat. arch. LSM

Władysław Zdzymira jedną zapałką rozpala ognisko podczas Harcerskiego Święta Osiedla przy ul. Artyleryjskiej, Osiedle Asnyka 1973 rok, mat. arch. LSM

 

Pamiątkowy wpis Stanisława Bohdanowicza – Naczelnika ZHP: „Z dużą przyjemnością zapoznałem się z dorobkiem prowadzonym w Waszym osiedlu. Gratuluję i życzę nowych sukcesów. Niech Waszej pracy towarzyszy radość i satysfakcja organizatorów.”, 23. 01. 1974 r., mat. arch. LSM

 

Jedną z form działalności społeczno-wychowawczej była organizacja tzw. czynów społecznych, przy czym LSM wyróżniała się pod względem aktywności w tym zakresie. Zdjęcia dokumentują prace przy ul. Młynarskiej, Osiedle Śródmieście, mat. arch. LSM (25a i 25b)

 

 

Modelarnia przy ul. Asnyka 16, Osiedle Asnyka, mat. arch. LSM

 

Zajęcia w świetlicy przy ul. Neptuna, Osiedle Kopernika IA

 

Dowód wpłaty na rzecz Centrum Zdrowia Dziecka, 1979 r., mat. arch. LSM

 

Pokaz mody dziecięcej i młodzieżowej, Osiedle Kopernika, wiosna 1979 r., mat. arch. LSM

Działalność społeczno-wychowawcza LSM jest realizowana od 1969 roku poprzez tworzenie klubów i świetlic osiedlowych we wszystkich osiedlach. Jedną z pierwszych tego typu placówek była świetlica osiedlowa przy ul. Artyleryjskiej 5, gdzie prowadzone były sekcje plastyczna, kulinarna, hafciarska oraz turystyczno-krajoznawcza, z prężnie działającym klubem PTTK „Łazęgi”.

W tym obszarze Spółdzielnię wspomagały Związek Nauczycielstwa Polskiego, Wydział Oświaty Miejskiej Rady Narodowej oraz Komenda Hufca ZHP w Legnicy. Efektem współpracy było m. in. powstanie świetlicy młodzieżowej przy ul. Piekarskiej 9/11, w której funkcjonowały dwie drużyny zuchowe i jedna drużyna harcerska.

Były to czasy, kiedy harcerze stali się prawdziwymi animatorami wszelkiej aktywności na osiedlach Spółdzielni, czym zaskarbili sobie ogromną sympatię Prezesa Władysława Zdzymiry. Zaangażowanie harcerzy, pracujących w świetlicach LSM pod kierunkiem Jana Lewandowskiego – Komendanta Hufca, Henryka Biegańskiego – zastępcy Komendanta oraz Władysława Gałki – instruktora Komendy, spotkało się z tak dużym uznaniem władz naczelnych ZHP, że w styczniu 1974 roku doczekali się oni wizyty Naczelnika ZHP – Stanisława Bohdanowicza.

Oprócz świetlic przy ul. Artyleryjskiej i Piekarskiej, w latach 1970 – 75 działalność społeczno-wychowawcza LSM była realizowana w ramach dwóch kącików majsterkowania, zlokalizowanych przy ul. Oświęcimskiej i Marynarskiej, modelarni lotniczej i pracowni fotograficznej przy ul. Asnyka oraz świetlic przy ul. Jaworzyńskiej i Asnyka.

Koniec dekady przyniósł otwarcie placów zabaw przy ul. Marsa i Neptuna oraz wielofunkcyjnego boiska i kortu przy ul. Wielkiej Niedźwiedzicy. Na Osiedlu Kopernika otwarto także świetlicę przy ul. Neptuna i Punkt Opieki nad Dzieckiem przy ul. Wielkiej Niedźwiedzicy.

Mimo tak wielu świetlic i pracowni, przestrzeń przez nie oferowana okazała się niewystarczająca. Rozwiązaniem była organizacja imprez na wolnym powietrzu, z których najbardziej zapamiętana została „Wiosna Młodości” z kwietnia 1979 roku. W trakcie wydarzenia na Osiedlu Kopernika odbyły się pokazy mody dziecięcej i młodzieżowej, zabawy sprawnościowe z treningiem szermierki oraz kiermasz prac wykonanych przez uczestników zajęć prowadzonych w ramach działalności społeczno-wychowawczej Spółdzielni. Cały dochód z kiermaszu został przeznaczony na wsparcie Centrum Zdrowia Dziecka.

Realizacja ustawowego obowiązku prowadzenia przez Spółdzielnię działalności również w tym zakresie, była traktowana na tyle poważnie, że z czasem zatrudniono specjalistę ds. działalności-społeczno wychowawczej. W gronie działaczy znalazły się również osoby, dla których ten obszar stał się wyjątkowo ważny i dzięki ich zabiegom, Zebranie Przedstawicieli w 1981 roku zdecydowało o przeznaczeniu tzw. pawilonu nr 3 na terenie Osiedla Kopernika na dom kultury, który – po adaptacji w 1983 roku stał się siedzibą Spółdzielczego Domu Kultury „Kopernik”.

W drugiej połowie lat 80. pojawiły się trudności w utrzymaniu placówek społeczno-wychowawczych, za którymi przyszły pierwsze rozmowy o potrzebie zmniejszenia ich ilości. Z powodów ekonomicznych zlikwidowane zostały świetlice przy ulicy Jaworzyńskiej, Artyleryjskiej i Neptuna. Aby poprawić sytuację tego obszaru działalności Spółdzielni, wprowadzono opłaty za udział w sekcjach i kołach zainteresowań oraz za wynajem pomieszczeń w placówkach.

 

Lata 90. w Polsce były czasem przemian ustrojowych, które spowodowały konieczność dostosowania się do zasad gospodarki rynkowej. Nie było to łatwe również dla spółdzielni mieszkaniowych.

Ustawa o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości ze stycznia 1990 roku spowodowała spore zakłócenia w funkcjonowaniu nie tylko Legnickiej Spółdzielni Mieszkaniowej. W myśl ustawy nastąpiło skrócenie kadencji organów spółdzielczych i z dnia na dzień odwołano zarządy, bez zapewnienia nowego składu. Wydarzyło się to z inicjatywy tak zwanych komitetów obywatelskich, funkcjonujących przy powstawaniu nowego ustroju.

Pojawiły się trudności z zachowaniem płynności finansowej Spółdzielni, u których podstaw leżał problem zadłużeń w opłatach czynszowych, wynikający głównie z pogarszających się warunków społeczno-materialnych spółdzielców. Odnalezienie się w sytuacji gospodarki rynkowej nie było łatwe, zwłaszcza, że na początku lat 90. zdarzały się długie okresy, kiedy nie zatrudniano głównego księgowego, a w pierwszej połowie dekady trudno było zabezpieczyć zawodowy skład Zarządu.

Te nerwowe decyzje i częste zmiany Zarządów były swego rodzaju pętlą, z której trudno było się wydostać. Jak zawsze, trudną sytuację uratowało doświadczenie jej działaczy samorządowych i ich walka o przestrzeganie zasad statutowych. Dzięki temu udało się uniknąć dalszego podziału Spółdzielni na kilka słabych jednostek. Dużo pracy w tym zakresie wykonali Wiesław Machowski oraz Stanisław Sadowski – długoletni przewodniczący Rady Nadzorczej LSM.

W lata 90. LSM wchodziła dysponując już 7800 mieszkaniami w 111 budynkach. W planach były dalsze inwestycje, ale w nowej rzeczywistości gospodarczej pogorszyły się warunki kredytowania, co spowodowało wstrzymanie procesów inwestycyjnych. W takich okolicznościach pospieszne kończono pojedyncze budynki przy ul. Kwiatowej, Kosmicznej i Kazimierza Wielkiego.

Znacznie ograniczano wydatki, między innym decydując się na okrojenie działalności kulturalno-oświatowej tylko do dwóch placówek – Spółdzielczego Domu Kultury „Kopernik” i Klubu Mieszkańców „Agatka”.

W historii LSM pierwsza połowa lat 90. zapisała się jako czas bardzo trudny, niosący za sobą zagrożenia w utrzymaniu płynności finansowej.

 

Zarząd LSM w latach 1995-2009. Od lewej: Stefan Stefański, Witold Kozielski, Wiesław Niedźwiedź, mat. arch. W. Niedźwiedź

 

Swego rodzaju uzdrowienie sytuacji nastąpiło dopiero w 1995 r. wraz z powołaniem pierwszego w pełni zawodowego Zarządu, na czele którego stanął Wiesław Niedźwiedź, mający już doświadczenie na tym stanowisku, ponieważ wcześniej kierował jedną z wrocławskich spółdzielni.

Nowy prezes zastał Spółdzielnię w nie najlepszej kondycji. Bilans był ujemny również dlatego, że jego poprzednicy wpadli w kłopoty związane z hiperinflacją z przełomu lat 80. i 90. oraz wysoko oprocentowanymi kredytami.

Aby uspokoić nerwową sytuację i zapanować nad chaotycznymi krokami kolejnych składów Zarządu, zdecydowano się przyjąć program uzdrowienia finansowo-gospodarczej sytuacji Spółdzielni. Porządkowanie rzeczywistości zaczęto od opracowania racjonalnych rozwiązań, dostosowanych do sytuacji ekonomicznej Spółdzielni. Tym samym wyeliminowano działania o charakterze akcyjnym. Podjęto wiele różnych działań, których efektem był to, że LSM wreszcie odzyskała pełną płynność finansową i od 1995 r. kolejne lata są już zamykane nadwyżką przychodów nad kosztami.

 

W nowe stulecie Legnicka Spółdzielnia Mieszkaniowa weszła z zasobami, w których skład wchodziło 118 budynków z 7930 mieszkaniami. Wprowadzone w drugiej połowie lat 90. rozwiązania okazały się skuteczne, dlatego utrzymano wcześniej opracowaną strategię działania. Priorytetem stało się prowadzenie racjonalnej gospodarki remontowej i właściwa windykacja należności.

Istotne jest, że w tym czasie Spółdzielnia funkcjonowała już bez dotacji budżetowych, a wszelkie przedsięwzięcia – w tym kosztochłonne docieplenia budynków – realizowała wyłącznie z własnych środków. Aby zmniejszyć obciążenie finansowe Spółdzielni, spowodowane kontynuacją realizacji dociepleń, uchwałą Zebrania Przedstawicieli została wprowadzona odrębna opłata na ten cel. W 2009 roku ocieplonych było już 80% budynków.

Po kilku latach systemowo prowadzonej gospodarki remontowej znacząco poprawił się stan techniczny i estetyczny budynków, a tym samym warunki mieszkaniowe. Kapitalne remonty dachów rozwiązały poważny problem ich przeciekania. Ponadto zwiększono zakres remontów klatek schodowych, wymiany bram do budynków oraz powiększono pulę środków przeznaczonych na wymianę stolarki okiennej. Wszystkie te działania sprawiły, że dzisiaj osiedla LSM pozytywnie wyróżniają się na tle innych zasobów na terenie Legnicy.

 

Jan Szynalski – obecny Prezes Zarządu LSM i ustępujący ze stanowiska Wiesław Niedźwiedź, wiosna 2009 r., mat. arch. LSM

 

Grzegorz Lewandowski – Zastępca Prezesa LSM ds. techniczno-eksploatacyjnych, wiosna 2015 r., mat. arch. LSM

 

Zarząd LSM w roku jubileuszowym. Na pierwszym planie Dariusz Trawiński, 2019 r., mat. arch. LSM

W 2009 roku nastąpiły zmiany w składzie Zarządu Spółdzielni. Na miejsce odchodzącego na emeryturę Prezesa Zarządu LSM Wiesława Niedźwiedzia, w drodze konkursu Rada Nadzorcza wybrała sprawującego do dzisiaj tę funkcję Jana Szynalskiego. Zastępcą Prezesa Zarządu LSM ds. techniczno-eksploatacyjnych został Grzegorz Lewandowski, który przejął obowiązki również odchodzącego na emeryturę Stefana Stefańskiego. Na stanowisku Zastępcy Prezesa Zarządu LSM ds. ekonomicznych do września 2016 roku pozostał Witold Kozielski, którego następcą został Dariusz Trawiński.

 

Spółdzielczy Dom Kultury „Kopernik”, ul. Koziorożca 9, Osiedle Kopernika IA, lata 90., mat. arch. LSM

  

SDK „Kopernik” po gruntownym remoncie – z nową elewacją i windą, 2019 r., foto: Dariusz Borowiec

W ostatnim dziesięcioleciu działalności Spółdzielni, która stała się typową spółdzielnią eksploatującą, nadal realizowano rozpoczęte wcześniej przedsięwzięcia zmierzające do utrzymania dobrego stanu techniczno-eksploatacyjnego nieruchomości i ich otoczenia.

Istotną kwestią stało się wypracowanie rozwiązań, które pozwoliłyby zaoszczędzić jak najwięcej energii cieplnej i elektrycznej. W związku z tym kontynuowano proces ocieplania ścian budynków, który ostatecznie zakończono w 2013 roku. Kolejnym krokiem było ocieplanie stropodachów, cokołów oraz remonty i dobudowa wiatrołapów. Kontynuowano również krycie dachów papą termozgrzewalną, co ostatecznie wyeliminowało przecieki. Obecnie wszystkie dachy są już zabezpieczone w ten sposób.

Szukając energooszczędnych rozwiązań, rozpoczęto wymianę oświetlenia klatek schodowych, w których zamontowano lampy z czujnikiem ruchu. Tego rodzaju rozwiązanie jako pierwsza w Legnicy zastosowała właśnie LSM. Pod koniec 2019 roku 99% klatek schodowych było wyposażonych w zautomatyzowane oświetlenie.

Dużym przedsięwzięciem była modernizacja budynku Spółdzielczego Domu Kultury „Kopernik”, która rozpoczęła się w 2011 roku. Remont był konieczny nie tylko ze względu na stworzenie warunków do zracjonalizowania zużycia energii cieplnej i elektrycznej, ale również dlatego, aby jak najpełniej wykorzystać przestrzeń tej nieruchomości. Prace remontowe zostały wykonane również w pawilonie użytkowym w rejonie ul. Marynarskiej, gdzie zlokalizowany jest Klub Mieszkańców „Agatka”.

Podczas ostatniego dziesięciolecia wyremontowano także 90% klatek schodowych, przy czym zakres prac był znacznie większy niż w latach poprzednich.

 

 

Siedziba LSM, ul. Gwiezdna 8, Osiedle Kopernika IA – przed remontem

 

Siedziba LSM, ul. Gwiezdna 8, Osiedle Kopernika IA – po remoncie (foto: Dariusz Borowiec)

  

Dyplom za zajęcie 1. miejsca w Ogólnopolskim Konkursie Otwartym Modernizacja Roku w kategorii „tereny zieleni”, 2018 r., mat. arch. LSM

Mural na ścianie szczytowej boku przy ul. Koziorożca 2-6, Osiedle Kopernika IA, 2019 r., fot. Dariusz Borowiec

 

Gwiezdna Arena, foto: UM Legnica

 

 

W 2013 roku zostały wprowadzone zmiany w zakresie segregacji odpadów komunalnych. Nałożyło to na Spółdzielnię obowiązek dostosowania zasieków śmietnikowych i zsypów do nowego systemu segregacji, gromadzenia i wywozu śmieci. Wówczas pojawił się pomysł budowy śmietników podziemnych. Pierwszy podziemny śmietnik w Legnicy został wybudowany przez LSM w 2015 roku a do końca 2019 roku powstały kolejne cztery.

Również w 2015 roku pilotażowo zamontowano panele fotowoltaiczne na dachach pięciu budynków przy ul. Młynarskiej. LSM jako pierwsza spółdzielnia na Dolnym Śląsku skorzystała z możliwości programu PROSUMET. Również jako pierwsza w mieście, LSM zdecydowała się na zastosowanie takiego rozwiązania na wielorodzinnych budynkach mieszkaniowych.

Kolejnym przedsięwzięciem, gwarantującym możliwie największą energooszczędność była termomodernizacja budynków przy ul. Torowej 38-52, Marynarskiej 54-60 oraz siedziby Spółdzielni przy ul. Gwiezdnej 8. Na dachach tych budynków również zostały zamontowane panele fotowoltaiczne. Prace rozpoczęto w 2017 roku, natomiast całość zakończono i rozliczono w 2019.

Ważnym przedsięwzięciem, zainicjowanym w 2018 roku, była wymiana siedmiu węzłów cieplnych na nowoczesne urządzenia. Na kolejne lata zaplanowano kontynuację tego przedsięwzięcia.

Przy okazji wymiany węzłów cieplnych, w zasobach Spółdzielni prowadzona jest likwidacja junkersów i montaż instalacji ciepłej wody użytkowej.

Do dużych przedsięwzięć zrealizowanych w 2019 roku można zaliczyć również zakończenie procesu modernizacji 116 dźwigów osobowych. Realizacja trwała kilka lat i kosztowała blisko 12 milionów zł, ale dzięki temu mieszkańcy LSM otrzymali do dyspozycji energooszczędne i bezpieczne windy.

Legnicka Spółdzielnia Mieszkaniowa jest zauważana i doceniana również za przedsięwzięcia uatrakcyjniające tereny wokół swoich nieruchomości. I tak, w całości z budżetu Spółdzielni sfinansowana została przebudowa deptaka osiedlowego z wykonaniem strefy rekreacyjnej przy ul. Marsa 1 – 14. Za tę realizację LSM, jako inwestor, zdobyła wyróżnienie w kategorii rewitalizacji obszarów urbanistycznych i terenów zieleni w ramach ogólnopolskiego Konkursu „Modernizacja Roku 2016”.

W 2018 roku natomiast Legnicka Spółdzielnia Mieszkaniowa sprawiła, że Legnica stała się drugim miastem w Polsce, w którym powstały pasy 3D. Nietypowa inwestycja Spółdzielni znajduje się na Osiedlu Kopernika, przy wyjeździe z parkingu przy Szkole Podstawowej nr 7.

Oprócz tego na terenie całej Spółdzielni powstają tzw. hotele i domki dla kotów. Są to miejsca, gdzie mogą znaleźć schronienie bezdomne zwierzęta, które znajdują się pod kontrolą pracowników LSM.

O sympatii Zarządu LSM do nietypowych inwestycji świadczy również mural na ścianie szczytowej bloku przy ul. Koziorożca 2-6, który powstał w 2015 roku w ramach Festiwalu Street Art Between the Walls. Była to trzecia edycja skoncentrowanego na sztuce najnowszej wydarzenia, które organizuje Fundacja Sztuka dla Ludzi. Legnicka Spółdzielnia Mieszkaniowa była partnerem festiwalowych przedsięwzięć. Mural, wykonany przez Annę Szedewijk, muralistkę znaną jako Coxie, można potraktować jako pamiątkę trzeciej edycji festiwalu.

W 2017 roku, w samym środku osiedla Legnickiej Spółdzielni Mieszkaniowej, została oddana do użytku jest mały amfiteatr - Gwiezdna Arena. Jest to inwestycja, która zwyciężyła w ramach Legnickiego Budżetu Obywatelskiego i została sfinansowana z budżetu gminy, ale autorem koncepcji drewnianej konstrukcji, która stanęła na terenach zielonych przy SDK „Kopernik”, jest Grzegorz Lewandowski – Zastępca Prezesa LSM ds. techniczno-eksploatacyjnych.